Μένει μόλις μια ώρα από τον παλιό χρόνο...δεν θα τον άφηνα να φύγει χωρίς να κάνω μια μικρή ανακεφαλαίωση, η οποία ελπίζω να γίνει ανακεφαλαίωση-επέκταση όπως στα σχολικά βιβλία μας. Ένας χρόνος γεμάτος...πολύ γεμάτος. Με πολλή αγάπη, που καμιά φορά πικρίζει βέβαια,αλλά για να αγαπάς χρειάζονται αντοχές. Ένας χρόνος που είχε πολλές πρώτες φορές. Που μου έδειχνε συνέχεια καινούρια πράγματα, που με έμαθε να λεω την αλήθεια, να πιστεύω στις δικές μου αλήθειες ακόμα και αν είναι μπανάλ, αγαθές, και μικρές. Ένας χρόνος ακόμα που ξεχωρίζει τους πραγματικούς φίλους. Ξέρετε σε τι διαφέρουν οι πραγματικοί φίλοι; Όταν νιώθεις χάλια, ποτέ δεν σου λένε σιγά μωρέ...Αν διάλεγα κάτι που θα ήθελα να μεταφερω από αυτή τη χρονιά στην επόμενη είναι το άραγμα με τον ατσαλένιο μου μπροστά σε επεισόδια Σμάλβιλ... (άντε μωρό και του χρόνου σε ολόδικό σου σπίτι(καλά καλά άσε με μένα να ονειρέυομαι))...οι βραδιές ποιοτικού σινεμά στον Δαναό με το Ρεούδι...και μπανάκι στη Σαλαμίνα με την Αγγελικούλα....και να ανανεώσουμε την από κοινού παρακολούθηση μαθημάτων χορού με την Αναστασία με ατελείωτες ειρωνίες.
'Οσο αναφορά το ερχόμενο έτος, είναι γεμάτο προκλήσεις. Θα χρειαστώ πολλή, πολλή , πολλή υπομονή. Θα χρειαστώ και λίγη τύχη με τις εξεταστικές. Και δύναμη για να αναπεξέλθω στα σχέδια μου. Το ίδιο λοιπόν θα ευχηθώ σε όλους μας...δύναμη !!!!!!!! (και όλα θα γίνουν)
ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ!!!!!!