Θα σας πω ένα τρομακτικό παραμύθι. Είναι νύχτα. Στο σκοτάδι ακούγεται ένας απόκοσμος θόρυβος. Ένας μουσικός σκοπός φρικιαστικός και μακρόσυρτος. Ύστερα μια κραυγή που εξαπολύει κατάρες. Πετάγομαι, τρέχω προς το φως. Λαμπυρίζει σε μια σκοτεινή γωνία. Στο δρόμο βρίσκω εμπόδια, πλοκάμια τεράτων που μπερδεύονται στα πόδια μου, τοίχους να ξεφυτρώνουν από το πουθενά και βελόνες τα μου τρυπάνε τα πόδια. Και όμως Έφτασα! Την ώρα που αγγίζω το φως αυτό σβήνει. Η μουσική σταματάει, μαζί και οι κατάρες. Βρίσκομαι δτο δωμάτιο μου, είναι νύχτα.

Ποιός μαλάκας της ΤΙΜ σκέφτηκε την φανταστικοαπίθανη ιδεά να μου στείλουν ενημρωτικό μύνημα στις 2 το βράδυ?Γιατί είμαι τόσο μαλάκο που έβαλα εβανέσενς για ήχο σμσ στο κινητό?Τι ήθελε και η μάνα μου και ξύπνησε και άρχισε να βρίζει? Γιατί το δωμάτιο μου έιναι σε κακό χάλι και όταν σηκώνομαι βρίσκω καρέκλες , ρούχα και μικροαντικείμενα στο πάτωμα?Γιατί πήρα κινητό με εξωτερική οθόνη που αναβοσβήνει τα πίξελ της μέσα?
Και όμως όταν σηκώθηκα για να δω το κωλομύνημα έζησα το παραμύθι. είμαι ΕΛΕΟΣ!!!!