Θα χαλάσω το ίματζ της σοβαρής, κουλτουριάρας μποέμ με ελαφρές επιρροές γκόθικ και θα μιλήσω για τη Γιουροβίζιον(έτσι ακριβώς , γιατί στα ελληνικά ακούγεται ακόμα πιο κιτς...)
Και οχι δεν θα βρίσω το θεσμό και τους συμμετέχοντες. Αντιθέτως προς μεγάλην μου έκπληξην και ιδιατέραν συγκίνησην ανακάκλυψα οτι φέτος το επίπεδο του χαρούμενου-είμαστε-μια-ενωμένη-ευτυχισμένη-ευρώπη πανηγυριού ανέβηκε αισθητά. Όχι απλά έφεραν για μια φορά μεγάλη ποικιλία από μουσικά είδη (από ρεγκετόν μέχρι κλασσικό μέταλ), όχι μονο εμφανίστηκαν και άλλες προσωπικότητες εκτός από ξεκολέ μακρυπόδαρα όντα με λεύκανση, αλλά και δόθηκε μεγαλύτερο βάρος στους ερμηνευτές παρά στο σόου των τραγουδιών. Και δόξα τω θεο γιατί μετα τη Ρουσλάνα, τους τρανσέξουαλ-αξιοθέατα και τις τσουλήθρες οι συμμετέχοντας είχαν έρθει σε αδιεξόδο αφού είτε έπρεπε να στειλουν καμια 600 γυμνούς στη σκηνή για να εντυπωσιάσουν, είτε να το γκρεμίσουν με μπαζούκες το μαγαζί να τελειώνουμε. Όσο αναφορά τα τραγούδια, ήταν σχετικά καλής ποιότητας με αρκετές ευχάριστες εκπλήξεις που φυσικά δεν πήραν ψήφους αφού δεν είναι μεινστριμ. Επίσης πολύ το χάρηκα που είδα να ανεβαίνει ο μέσος δείκτης σωματικής μάζας. Ναι οι ανορεξικές την κάνανε για τις κλινικές με ελαφρά και οι φυσιολογικές είμαστε και πάλι στη μόδα.
Βέβαια σε όλα τα παραπάνω υπήρχαν εξαιρέσεις. Τα βγάλ'τα-όλα-κορίτσι-μου γκομενάκια δεν εξαφανίστηκαν τελείως και πολύ κρίμα, γιατι τα ωραία πόδια είναι προσόν στο μόντελιγκ και όχι στο τραγούδι ψυχές μου. Η Πορτογαλίδα έχει εκπληκτική φωνή και ας είναι όσα κιλά θέλει, αλλα το μακιγιάζ της ήταν τόσο αποκρουστικό που έμοιαζε με τη μέδουσα από την ¨αριελ. Ήταν και το τραγούδι της με τη βασίλισσα των θαλασσών , δεν θέλω και πολύ για τον παραλληλισμό. Ο τυπάς από την Ισλανδία (;) που βγήκε μόνος στη σκηνή ήταν απαράδεκτα παράφωνος. Μπορεί να έφταιγε η διοργάνωση, αλλά δεν πέτυχε ούτε μισή νότα. Το καλομοιράκι τι να πω...συμπαθητικούλι, αλλά περίμενα περισσότερη σκηνοθεσία όχι απλά κουνηματάκι,χώρια που ο τρελός μου γείτονας βάζει κάθε πρωί στη διαπασών τον τραγουδάκι και κάνει τα δεύτερα φωνητικά, οπότε δεν έχω καλή σχέση με το θέμα. Η νικήτρια Ρωσία, παρά τις ιδιαίτερες εθνικές που καταβολές ήταν άθλια. Ο Ντίμα λυπάμαι που θα σας αποοητεύσω θαυμαστές του είναι ναρκομανής, τον εχω δει από κόντα και το μάτι του δεν είναι φυσιολογικο. Το να φέρεις ολυμπιονική και παγκόσμιο πρωταθλητή στο πατινάζ για να σου κάνει δυο πιροέτες είναι το λιγότερο γυφτιά και σε συνδιασμό με το βιολί Στρατιβάρι(πανάκριβο και πολύ παλιό , υπάρχουν λίγα στον κόσμο) που είχε ο τρίτος της παρέας ήταν απλά φτηνιάρικη εμφάνιση. Τους έλειπε μόνο ο Πόυτιν στα δεύτερα φωνητικά και ο Αμπράμοβιτς στα ντραμς. Αν δεν μπορείς να κερδίσεις με ένα καλό τραγούδι, να πας σε άλλο διαγωνισμό, όχι σε μουσικό σοου.
Ας κλείσω όμως με κάτι όμορφο. Οι εμφανίσεις της Κροατίας και τη Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Η κορατία με ένα πανέμορφο ρετρό με τάνκγο επιρροές και όλες τις ηλικίες απί σκηνής και η Βοσνία με γλυκύτατο ντουετάκι από δυο αδελφάκια με υποκριτικές ικανότητες και πολύ χιούμορ. Το πρώτο τργούδι μιλούσε για το χρόνο που κυλά και το μόνο που μας καρτα ζωντανούς είναι οι μελωδίες που ταξιδεύουν και το δεύτερο έλεγε απλά οτι αυτό που μας έκανε ανθρώπους και που κινεί τον κόσμο είναι η αγάπη. Τόσο απλό. Πολύ ταιριάζει στην κοσμοθεωρία μου όμως. :)