Στις πολλές αλλαγές στο μπλόγκ μου θα προσθέσω και την αλλαγή γλώσσας γραφής.
Έτσι για να αποκτά σιγά σιγά ένα πιο φινετσάτο και ρομαντικό στιλ. (σπέσιαλ θένκς στο θειούλη μου(τον πραγματικό ;Ρ)
Τελικά μου αρέσει να δημιουργώ έναν ονειρικό κόμσο γύρω μου και να ζω εκεί. Είμαι φανατσιόπληκτη?ή απλά ονειρεύομαι?μα πως μπορώ ταυτόχρονα να είμαι τοσο ρεαλίστρια, κυνική και με τα΄σεις υπερβολικού αυτοελέγχου? πως μπορεί κάποια που ομολογουμένως αναζητάει μαγεία στο καθετί να είναι τοσο σχολαστική ώρες ώρες?γιατί αναζητάω μαγεία, κακά τα ψέμματα. Δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς τι είναι η μαγεία, αλλά μπορώ να πω πότε συμβαίνει. ένα καλο βιβλίο είναι μαγεία γιατι σε ταξιδεύει. Όπως και η όμορφη μουσική. Ο έρωτας είναι μαγεία γιατί δεν εξηγείται, απλά βιώνεται.
Μπορεί να αναζητώ την μαγεία, απλά για να μην αποδεχτώ την τραγικότητα του κόσμου, πόση δυστυχία υπάρχει σε αυτόν. Μπορεί για να έχω κάπου να ακουμπάω όταν νομίζω οτι όλα θα καταρρέυσουν, για να ελπίζω. Μπορεί πολύ απλά να είμαι χαζορομαντική, και πολύ αθώα. :)

Και κάτι λιγότερο φιλοσοφικό τώρα. Επιστρέφοντας που λέτε στην πραγματικότητα και την αναθεωρήση του περίφημου άρθρου 16, έχω να δηλώσω ένα. Δεν θέλω να ζήσω στην Ελλάδα.Πανέμορφη χώρα, πολιτισμός κλπ, αλλά εδώ ούτε να σπουδάσω ολοκληρώμενα μπορώ όυτε να βγάλω το ψωμί μου. Γιατί αμα είναι αν έχουμε αντιπολίτευση που υπερψηφεί τέτοια νομοσχέδια για να δούμε λεει πόσο άσχημα θα είναι και τι σκατά έιναι η κυβέρνηση και να νιώσουμε τη διαφορά, εγώ ευχαριστώ δεν θα πάρω. Και άμα βλέπω 10 εκπροσώπους κομμάτων έξω απο το σχολείο, να σε τραβάνε απο δω και απο κει και αν σε προτρέπουν για αγώνα, αηδιάζω. Και δεν θέλω να ασχολούμαι. Ας μείνω καλύτερα στον ονειρόκοσμό μου, με τα παραμύθια, τις ιστορίες και τις ανασφάλειες μου. Ας προσπαθήσω να ομορφύνω τον κόσμο πρώτα για αυτούς που αγαπώ και μετά βλεπουμε.