αισίως έκλεισα τα 40 ποστ και μπήκα στο 41το....η ύπαρξη μου δεν έχει υποστεί σοβαρές μεταβολές, την τετάρτη παίρνω για πρωτελευταία φορά στη ζωή μου βαθμούς στο σχολείο...ναι ναι του Αγ. Βαλεντίνου τους φώτισε ο θεός να μας δώσουν το τελειωτικό χτύπημα...να μου πείτε τώρα πότε θεωρούσα τον Βαλεντίνο ιδιαίτερη γιορτή?ποτέ!απλά εντάξει είναι και αυτό μια παράδοση...που την εκμεταλλεύονται ποικιλοτρόπως....και από ευκαιρία για εκδήλωση συναισθημάτων έχει καταλήξει επίσημη γιορτή του μπαλονιού-καρδούλας και των κόκκινων εσωρούχων. ΠΦΦΦΦ....(ναι ναι πάουερ πφφφ γκέρλ ο νοών νοείτο)
αφήστε που και η βαθμολογία με νοιάζει ελάχιστα...νιώθω πια κάπως μακριά από την όλη φάση του σχολείου, δεν ανήκω και τόσο πια εκεί. Ναι είμαι αλλού, στην κοσμάρα μου....
αχ πρέπει να απαγορευτεί ο κότσιρας, μου κάνει κακό...δεν είναι τραγούδια αυτά με τρελλαίνουν...άγγιξε με,ζάλισε με, πάρε με ψηλά, φίλησε με, τύλιξε με στα χέρια σου ζεστά...πάω για ύπνο με αυτήν την σκέψη...πόσο γλυκές μπορούν να γίνουν ακόμα και οι πιο απλές κουβέντες ...