Δεν είμαι άγγελος, αλλά και οι άνθρωποι κλαίνε. Έτσι απλά. Για πράγματα απλά. Και με μια αγκαλιά είναι πιο εύκολο.

άντρες και γυναίκες, συμβουλές σε αρχάριες και μη ΛΟΛ

λοιπόν κορίτσια ακούστε δω...ήθελα καιρό να το πιάσω το θέμα της συναισθηματικής νοημοσύνης των αντρών. Θα μου πείτε από που να το πιάσω, γιατί είναι περιορισμένης έκτασης. Πολύ περιορισμένης. Με λίγα λόγια λοιπόν, σύμφωνα με κάποιες έρευνες εξ Αμερικής , οι άντρες δεν μπορούν να λειτουργήσουν το ίδια συναισθηματικά με τις γυναίκες. Η φύση λέει τους έπλασε πιο λογικούς και αποφασιστικούς για να μπορύν να αντιδορύν σε κρίσιμες καταστάσεις και αν προστατεύουν το είδος. Ενώ εμείς είμαστε κυκλοθυμικά όντα, που πρέπει να δενόμαστε συναισθηματικά με τα παιδιά μας και το σοι μας εν γένει για να κρατάμε τη συνοχή στην αγέλη. Άρα, εξάγω εγώ το συμπέρασμα(το οποίο πολλάκις έχει επιβεβαιωθεί σε προσωπικές εμπειρίες) μην τους βασανίζτε τους χριστιανούς με τα συναισθηματικά σας. Ε δεν μπορούν να καταλάβουν οι δόλιοι τι θα πει "αισθάνομαι κάπως", "περνάω παράξενη φάση", "έχω μια μελαγχολία ανεξήγητη". Σύμφωνα με αυτούς αν είσαι στενοχωρημένη έχεις κάποιο σοβαρό λόγο, άρα υπάρχει πρόβλημα, άρα πρέπει να λυθεί λογικά και ώριμα και μετά να γίνεις καλά. Αν κορίτσια σας έχουν πει, "είναι παράλογο αυτό που σου συμβαίνει", "βάλε τη λογική σου και θα το ξεπεράσεις", δεν χρειάζεται να τους λέτε αναίσθητους, δεν φταίνε αυτοί που δεν μπορούν εκ φύσεως να πιάσουν όλες τισ ψυχικές μας διακυμάνσεις. Οπότε την επόμενη φορά όταν έχετε μελαγχολική διάθεση και απλά θέλετε να ακούσετε ένα "όλα καλά θα πάνε,δεν είναι τίποτα", ή ακόμα χειρότερα κανένα " είμαι εγώ εδώ, μην ανησυχείς για τίποτα" ΜΗΝ πάτε σε άντρα. Γι' αυτό υπάρχουν κολλητές. Από τους άντρες θα πάρετε μια λογική λύση για το πρόβλημα τύπου "πήγαινε να κοιμηθείς, θα σου περάσει" στην καλύτερη. Όταν όμως βλέπουν οτι εσύ για κάποιο ανεξιχνίαστο λόγο δεν μπορείς να σοβαρευτείς και να λογικευτείς,τα πάιρνουν. Μπλοκάρει το σύστημα τους. Βρίσκονται μπροστά σε ανήκουστο φαινόμενο.
ΟΛΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΔΕΝ κλαιγόμαστε σε άντρες. Και τα δικά τους τα νέυρα σπάμε και καλύτερα δεν γινόμαστε και τη σχέση μας διαλύουμε. Και δυσυτχώς για όλα αυτά φταίει η μητέρα φύση που μας έπλασε διαφορετικούς. Αλλά γι'αυτό και έχει πλάκα, και νόημα και ουσία όλη η φάση των σχέσεων. Γούτσου

Μου πε σήμερα ο ατσαλένιος μου οτι είναι η παγκόσμια μπλογκ μέρα του περιβάλλοντος. Πρέπει λεει να κάνω σχετικό ποστ αν είμαι άξια να θεωρούμαι μπλόγγερισσα.To θέμα σηκώνει πολλή συζήτηση, θα μπορούσα να παραθέσω θλιβερές εως φρικαλεές φοτογραφίες, θα μπορούσα να βάλω κανα σλόγκαν. Το θέμα δεν είναι όμως να μιλάμε και να μιλάμε και να μιλάμε μόνο. Ούτε να αναστενάζουμε. Ούτε να σοκαριζόμαστε με τη φρίκη που προκαλούμε. Το θέμα έιναι να καταλάβουμε ότι γίναμε ιός, παράσιτα. Οτι διαλύσαμε αυτό που μας τρέφει και μας φροντίζει. Όχι δεν οδέυουμε προς την καταστροφή. Έχουμε φτάσει ήδη. Δεν έχει γυρισμό.Οι καταρρακτώδεις βροχές, η ξαφνική ζέστη και το απότομο κρυο, ο κάυσωνας το καλοκαίρι, τα μοσλυσμένα νερά, όλα αυτά είναι ήδη ΕΔΩ δίπλα μας!Και μας επηρεάζει και θα μας επηρεάζει καθημερινά!Γι'αυτό και γω προσωπικά,και σεις που θα διαβάσετε το ποστ, κάντε μου μια χάρη. Αντί να μιλήσετε για όλα τα θλιβερά γα μια ακόμη φορά, ανακυκλώστε κάτι. Ή κάντε μια διαδρομή λιγότερη με το αμάξι. ¨Η αφήστε τα φώτα, τον υπολογιστή και την τβ ανοιχτά για μια ώρα λιγότερη. Το βραδι που θα πλύνετε τα δόντια , όση ώρα τα βουρτσίζετε κλείστε τη βρύση. Και ας προσέχουμε λίγο παραπάνω την γη μας. Γιατί πολύ φοβάμαι οτι δεν θα μπορέσω να δείξω στα παιδιά μου την εικόνα του μπλογκ μου, γιατί δεν θα έχουν μείνει δάση με πράσινα και οχι καμμένα φύλλα.

Συνεχίζω την φθινοπωρινή ελεγεία...έχω να δηλώσω οτι η σχολή μου μου αρέσει όλο και περισσότερο...σε σημείο που θέλω να κάνω αγκαλίτσες σε καθηγητές. Καλά καλά χιουμοράκι ήταν αυτό , αμέσως να το πάρετε σοβαρά.Αγκαλίτσες κάνω (κυρίως) στον Σούπερμαν, η Μαρουλάνθρωπο,αν λάβω υπ'οψη τις πρόσφατες καλλιτεχνικές(λογοτεχνικές συγκεκριμένα) εκφάνσεις του. Να ναι καλά και ο Πάυλος δηλαδή που κατέβηκε μέχρι εδώ κάτω και καταφέρμαε να μαζευτούμε όλοι μαζί για να γνωρίσουν (αυτοί που δεν τον γνώριζαν εκ των προτέρων) το ζαρτιερόκοσμο. Λοιπόν ε, εγώ είτε σε απολογιμσό ατζέντας θα το ρίξω είτε στις φιλοσοφίες, κάτι ενδιάμεσο δεν μου βγαίνει, λυπάμαι. Συνεχίζοντας την ασυνάρτητη πορεία του ποστ, το να περιμένεις έγω από το μετρό Αιγάλεω στις 7 παρά είκοσι το χάραμα, με ένα κρουασάν σοκολάτα στο χέρι είναι από τα λίγα μειονεκτήματα της σχολής μου.Καλά όχι το κρουασάν προφανώς, όλα τα άλλα. Επίσης, αν ποτέ συναντήσετε κανέναν κομματικό στην ανώτατη εκπάιδευση σας, σας ικετεύω γονατιστή μην αποπειραθείτε να του ζητήσετε οδηγίες σχετικά με το πως να πας κάπου. Αφ'ενός θα προθυμοποιηθεί επιτόπου να σας παει εκέινος/η , και αν κατάφερετε(χλωμό το βλέπω) να τον πείσετε οτι οχι, θα τα καταφέρε μόνοι σας, θα λάβετε οδηγίες του στυλ πας, πας, πας βλέπεις μια αφίσα ΠΚΣ (αμα είναι της ΕΑΑΚ και σας μπερδέψουν τα ρητά τύπου εκμετάλλευση και δικομματισμός, να ψάχνετε στην ακρούλα να εντωπίσετε το σήμα) στρίβεις δεξιά, μετά αριστερά και μετά από ένα ανθοπωλείο(ασχέτως αν είναι λιλιπούτειο και δεν φάινεται) θα το βρεις το κτίριο. Αιντεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε....
Α! Έχουμε και ειδικό κόμμα της σχολής. ΦΑΣΥΑΝΟΣ παρακαλώ...κάτι σαν φιλελεύθερη αριστερή συσπείρωση νοσηλευτικής. Φάτε χώμα...
Αλήθεια, είναι ωραία στη Νοσηλευτική, να πάτε....Μαθαίνεις γιατί το όσχεο του ελέφαντα δεν είναι εσωτερικό όπως των άλλων θηλαστικών και άλλα τέτοια όμορφα...(Αν σας έμεινε απορία για το όσχεο στείλτε μέιλ, δεν λέγονται αυτά στο νετ, είναι για ενηλίκους).Τέσπα, υποθέτω πως επιτέλους κάνω κάτι στη ζωή μου, που ναι μου άρεσέι αρκετά. Και κάτι τελευταίο έτσι για να κλείσω όμορφα. "Η νοσηλευτική έχει να κάνει με την ουσία της ζωής, την ουσία του ανθρώπου..."
Ε.Παπαθανάσογλου, καθηγήτρια