Δεν είναι δύσκολες οι μέρες που δεν έχεις να περιμένεις τίποτα;Που ξυπνάς για να κοιμηθείς το βράδυ πάλι. Και κυκλοφορείς με μια άισθηση απέχθειας για τον εαυτό σου; Ε ναι το παραδέχομαι. Άσχημη μέρα. Παράξενο, γιατί συνήθως οι Κυριακές είναι δύσκολες και οχι τα Σάββατα. Αναρωτιέμαι αν είχα κάποιο ναρκωτικό, θα βλεπα τον κόσμο με άλλα μάτια; Έστω και λίγο. Καλή η σοκολάτα το ξέρω, αλλά μάλλον χρειάζομαι κάτι δυνατότερο. Είναι αυτές οι άτιμες οι βραδυνές ώρες που νιώθω οτι βουλιάζω σε ένα βάλτο από στάσιμη ζωή, βαρεμάρα, χαμένο χρόνο. Οι ώρες που θέλω απλά να απασχολώ τον εγκέφαλο με κάτι, για να μην με κρίνει. Ξέρετε τι ακούω συνήθως από τον κόσμο σε τέτοιες περιστάσεις; Πήγαινε κοιμήσου και άυριο θα είσαι καλύτερα. Ξέρετε όμως ποιο είναι το πιο τραγικό σε αυτή την ατάκα; Ότι ισχύει. Άυριο θα μαι σαν καινούρια, και όλα όσα μου φαίνονται τεράστια σήμερα, θα γίνουν για γέλια. Ξέρετε τι είναι ακόμα πιο τραγικό ; Οτι αυτές τις ώρες νιώθω οτι για λίγο, είμαι οκ με τον εαυτό μου. Παραδέχομαι πόσο σκατά είναι και μιζεριάζομε μαζί. Τελικά στη ζωή μου έμαθα να μην μοιράζομαι τόσο τις λύπες. Δικές μου, να με κρατάνε, να με εμπνέουν, να με κατεβάζουν στο πάτο και να με ξανακάνουν να σηκωθώ. Βασικά οι λύπες μου είναι οτι πιο κρυφό έχω, γιαυτό τις δείχνω μόνο στους πολύ πολύ κοντινούς. Άμα σας λεω σκατοχαρακτήρας....δεν με πιστεύετε. Καλά θα μείνει μεταξύ εμού και του χαρακτήρα η άποψη. Τουλάχιστον μαζι του συμφωνώ σημερα. ;)