Είναι παράξενο που σκεφτομουν μόλις χτες τι με συγκινεί, και να σου η πρόσκληση από την ενεσούλα για το ομώνυμο παιχνίδι. Τελευταία συγκινούμαι υπερβολικά έυκολα. Ειδικά με τις ταινίες. Η αλήθεια είναι οτι δεν μπορώ να ελευθερώσω τα συναισθήματα μου από μόνη μου, αλλά με το παραμικρό σπρωξιματάκι, μπλουμ! βουτάω στη λίμνη. Συγκινούμαι όταν οι άνθρωποι φέρονται παράδοξα και αληθινά. Όταν δείχνουν τι νιώθουν εκεί που κανονικά θα σιωπούσαν. Αλλά αυτό είναι πολύ γενικό.
Συγκεκριμένα παραδείγματα :
είμαι πολύ ευαίσθητη στο θέμα μάνα-παιδί...όταν βλέπω παιδάκια να θέλουν να αγκαλιάσουν τη μαμά τους, παθαίνω κάτι...εξ'ου και η υστερία που έπαθα στο τέλος του Τεχνητη Νοημοσύνη...
είμαι πολύ ονειροπόλα και συγκινούμαι με παραμυθάκια και ιππότες...και ιστορίες αγάπης όπως του West side story...ειδικά το τέλος όπου τραγουδάνε μαζί οτι κάπου κάποτε θα είναι μαζί , ενώ εκείνος πεθαίνει στα χέρια της...ξέρω είναι χαζό, αλλα εγώ βουρκώνων λιγουλάκι...
επίσης βιβλία του Κοέλο ( όπως καλή ώρα το "Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα") συχνά περιέχουν συναισθηματικά κομμάτια με τα παραπάνω μοτίβα και καταλαβαίνετε
το παράξενο είναι τοι μικρή δεν καταλάβαινα γιατί οι άνθρωποι κλαίνει για κάποιον άλλον...
έλεγα στη μαμα να μην κλαίει με τις ταινίες, γιατί είναι όλα ψέμματα...τώρα εγώ κλαίω με τα ψέμματα πιο πολύ απότι με την αλήθεια γιατί πολύ θα ήθελα να ήταν πραγματικότητα κάποια από αυτά....

εχμ....εμείς και εμείς είμαστε δω...προσκαλώ όσους εδεήσουν.....

Κάτα φαντασίαν...ιατρός

αφιερωμένο εξαιρετικά σε μια αιθέρια ύπαρξη του ΙΚΑ που βρίσκει αρρώστιες εκεί που δεν υπάρχουν και γράφει εξετάσεις που αντεδείκνυνται...

Ξέρετε πάντα ήμουν πολύ ελαστική όσον αναφορά τα ιατρικά λάθη. Οι ιατροί είναι άνθρωποι και δεν μπορούν να είναι τέλειοι δυστυχώς. Αρκεί να ξέρουν να τα παραδέχονται και να προσπαθούν να τα διορθώσουν. Έλα όμως που υπάρχει μια κατηγορία ορκισμένων στον Ιπποκράτη που κάνουν τα λάθη επάγγελμα. "Πουλάνε" επιστήμη μόνο και μόνο για να αποδείξουν στον εαυτό τους οτι δεν είναι τοσο ζώα όσο νιώθουν. Ελάτε τώρα που δεν τους ξέρετε...οι κατα φαντασίαν γιατροί έχουν διακριτικά σημάδια: ύφος μέγα επιστήμονα, βλέμμα στραμμένο στο υπερπέραν όπου επικοινωνούν με τα πνεύματα του Παστέρ και του Ασκληπιού ,και ένα σωρό ιστορίες από την πολύχρονη κλινική τους εμπειρία. κατά βάση το πακέτο συνοδεύεται από αγενέστατη συμπεριφορά, που σκοπό έχει να σε βάλει στη θέση σου: του βρωμερού κατηορούμενου που φέρει πάνω του όλες τις αρρώστιες...Το κακό της υπόθεσης όμως δεν είναι αυτό. Είναι αστοιχείωτοι με την ιατρική. Ακολοθούν τη διδασκαλία του 1850 οταν τελείωσαν το πανεπιστήμιο και δεν νοιάζονται για τον ασθενή , παρά σαν περίπτωση για το ιστορικό τους. Βλέπουν πάντα αυτό που θέλουν να δουν , όχι αυτό που έχεις, και σου κάνουν κυρήγματα για άσχετα μεν θέματα, στα όποια όμως κάναν διδακτορικό κάπου πριν πέσει η Χούντα.
ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ!!! Γιατί κανείς δεν τους αντιμιλάει, γιατί το υποτιθέμενο "κύρος" τους προκαλέι φόβο και τρόμο, γιατί ταλαιπωρούν κόσμο.
Δυστυχώς έχετε περισσότερες πιθανότητες να τους συναντήσετε σε τίποτα ΙΚΑ και δημόσια ιδρύματα, διότι εκεί δεν παίρνουν χαρτονομίσματα απευθείας από τον πελάτη, οπότε και τον γράφουν εκεί που δεν πιάνει ούτε η συνταγή τους.
Προσοχή εαν πέσετε πάνω σε τέτοιο δείγμα χόμο σάπιενς, τρέξτε!!! ( και χρόνο θα γλιτώσετε και νέυρα, και θα βελτιώσετε την καρδιοαναπνευστική λειτουργία με τοσο τζόκινγκ)

Θα κάνω την ΄χαρη στο φίλο και συνάδλεφο μου τον νοσηλευταρά επαναστάτη που σχολίασε το προηγούμενο ποστίδιο, και θα γράψω για τη νοσηλευτική. Αυτό ακριβώς προσπαθεί εξάλλου. Να μας αφυπνίσει, με τον έναν και μοναδικό του τρόπο. Μόνο που εδώ δεν θα με έχει σύμμαχο. Γιατί το να αυτορποβάλλεσαι μέσω μια τουλάχιστον αστείας επαναστατικότητας και μαγκιάς το θεωρώ περασμένο στάδιο της εφηβείας. Η αλήθεια είναι οτι με έκανε να νιώσω ένα με το χώμα με το σαρκαστικό του σχόλιο και σκέφτομαι από αύριο να ανοίξω ένα σταντ στη σχολή όπου θα βάλω τισ αφίσεσ των ηγετών και θα προτρέπω τους φοιτητές να πετάνε βελάκια στις μούρες τους για να μην ξεχνούν την ιερή αποστολή τους, να διασώσουν τη νοσηλευτική.
Εδώ όμως ήρθε ο καιρός να αναφέρω τι είναι νοσηλευτική. Είναι μια επιστήμη που επικετρώνεται στη φροντίδα(με την ευρύτερη δυνατή έννοια ) του ανθρώπου. Εξ'ου 2 συμπεράσματα...Πρώτον μια ενιαία επιστήμη πρέπει να διδάσκεται από ενα εκπαιδευτικό ίδρυμα. Ναι ναι μπορείτε τώρα να με σκοτώσετε αλλά θεωρώ απαραίτητη τη συγχώνευση ΑΕΙ και ΤΕΙ. Άμα θέλουμε να αντιμετωπιζόμαστε σαν επιστήμονες πρέπει για αρχή να ενωθούμε και να έχουμε ομοιογένεια. Δεν υπονοώ με κανέναν τρόπο οτι τα τει είναι λιγότερο αξιόπιστα, ή οτι δεν διδάσκεται εκί καλά η νοσηλευτική. Όπως εξάλλου και στα αει. Παντού υπάρχουν ελλείματα γιαυτό χρειαζόμαστε κάτι ενιαίο. Δεύτερον, η νοσηλευτική χρειάζεται επαγγελματίες που αγαπούν εκείνο που κάνουν. Που αγαπούν τον άνθρωπο. Και τον βαζουν σε πρώτη μοίρα. Θα μου πείτε τώρα αυτοι φταίνε, που τα δίνουν όλα και δεν σκέφτονται τουσ εαυτούς τους, που δεν σηκώνουν κεφάλι και δεν διεκδικούν τα δικαιώματα τους. ¨οχι φταίνε οι αδιάφοροι, που βγάζουν τη βαρδια για υποχρέωση, που δεν τους νοιάζει παρά να τρυπώσουν στο δημόσιο.
Τέλος, θεωρώ την προαίρεση του συνάδλεφου εξαιρετική. Καλά κάνει και φωνάζει αν αυτό πιστέυει πως είναι το σωστό. Μονο που ο καθένας έχει ένα δικό του τρόπο να αντιμετωπίζει τα πράγματα, και μια δική του προσέγγιση.
Είχα ένα πολύ σοφό παππού που έλεγε, "αν είσαι ο καλύετρος στο επάγγελμα σου, όποιο και αν είναι, θα κάνεις τη διαφορά"
δεν είμαι από εκείνους που θα διεκδικήσουν το δίκιο με φωνές, αλλά από εκείνους που θέλουν να αποδείξουν έμπρακτα γιατί το επάγγελμα χρειάζεται σεβασμό.

Για πότε πολιτικοποίησα έτσι το μπλογκι? :)
καιρος λοιπόν για αιώνιες απορίες και εξίσου αιώνιες φιλοσοφίες για να γίνει λίγο πιο χαρούμενη η ατμόσφαιρα...
θα παραδεχτώ μια μεγάλη αμαρτία...είμαι φαν του sex and the city ...και αιντε, ο αναμάρτητος τω λήθω βαλέτω!!!!
παρακολουθώντας όμως όοολη τη σειρά, και φτάνοντας στο τελευταίο επεισόδιο εξήγαγα ένα πολύτιμο συμπέρασμα για τον εαυτό μου...οτι οι ιδιοφυεις δημιουργοί μέσα σε έξι σεζόν κατάφεραν να χωρέσουν τους κύριους τύπους αντρών που κυκλοφορούν εκέι έξω...οπότε λοιπόν μια μικρή ματιά από τη δική μου διαστρευλωμένη οπτική γωνία
1) Μπιγκ...όλες τον ονειρευόμαστε, όλοι θέλετε να γίνετε σαν εκείνον...το απόλυτο σύμβολο σιγουριάς, ισχύος, αντρικής γαιδουριάς-αναισθησίας και προβλημάτων με τη δέσμευση. Γιατί τον θέλουμε; επειδή μας κάνει να γελάμε, και μας φωνάζει kid
2) Ειντεν.... γλυκός, με κατανόηση, συναισθηματικός, έξυπνος, καλός. Το τελευταίο είναι μειονέκτημα. Δεν χρειάζεται να παλέψεις για αυτόν και τον βαριέσαι. Χρησιμοποιείται και ως αρκουδάκι για τις κρύες νύχτες.
3)Τρει...ο τέλειος σύζηγος που κρύβει κάποιο τεράστιο ψεγάδι...και όμως τον παντρευόμαστε γιατί θέλουμε το υπόλοiπο πακέτο. Κι αν μας αφήσει και ενα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης μετα το διαζύγιο ακόμα καλύτερα
4) Ρίτσαρντ...η κρυφη ελπίδα κάθε γυναίκας οτι μπορεί να κάνει το καλύτερο άντρα να την ερωτευτεί τόσο που δεν θα υποκύπτει στα ζωώδη έντσικτα βλέποντας άλλες κοντές φούστες...μέγα λάθος...
5)Σμιθ...οκ η φαντασίωση μας...αλλά ως εκεί, καμία άλλη πρακτική χρησιμότητα
6)Στηβ...το βοήθημα για τις πολύ απελπισμένες που κοντεύουν να γίνουν κυνικές...απλά σε κάνει να γελάς...και σου κάνει παιδιά
7)Αλεξάντρ Πετρόβσκι...φανταστικός χαρακτήρας(οι αρσενικοί χόμο σάπιενς του σήμερα δεν θα σου διαβάσουν ποίηση μπροστά στο τζάκι και δεν θα σε παρουν στο παρίσι μαζί τους)...(εαν ποτέ συνατήσατε κάτι παρόμοιο, είστε η Κάρι Μπράντσοου)
8)Χάρι...ο πιο ρεαλιστικός χαρακτήρας...απλά ένας άντρας που σου ταιριάζει, έχει χιλια ελλατώματα και τριχωτή πλάτη, αλλά θέλει να σε κάνει ευτυχισμένη. Θέλει να σε κάνει ευτυχισμένη. Και προσπαθεί. μπα...τελικά και αυτός είναι φανταστικός χαρακτήρας....
9) Μπέργκερ...αποτυχημένος μποέμ τυπάς, που σε ελκύει με τη συγγραφική του φλέβα αλλά αποδεικνύεται άλλο ένα προβληματικό κομπλεξικό αγόρι.
10)Στάνφονρντ...γκευ, γιαυτό και ο καλύτερος άντρας της σειράς...πλην του γεγονότος οτι δεν είναι άντρας...

αυτά λοιπόν και αν αναγνωρίζετε κάποιον γνωστό σε ένα από αυτά τα πρότυπα, τότε ή που είστε καμμένοι με τη σειρά όπως και εγώ, ή που το σαρδόνιο χιούμορ μου τελικά βγάζει κάποιο νόημα...