Μένει μόλις μια ώρα από τον παλιό χρόνο...δεν θα τον άφηνα να φύγει χωρίς να κάνω μια μικρή ανακεφαλαίωση, η οποία ελπίζω να γίνει ανακεφαλαίωση-επέκταση όπως στα σχολικά βιβλία μας. Ένας χρόνος γεμάτος...πολύ γεμάτος. Με πολλή αγάπη, που καμιά φορά πικρίζει βέβαια,αλλά για να αγαπάς χρειάζονται αντοχές. Ένας χρόνος που είχε πολλές πρώτες φορές. Που μου έδειχνε συνέχεια καινούρια πράγματα, που με έμαθε να λεω την αλήθεια, να πιστεύω στις δικές μου αλήθειες ακόμα και αν είναι μπανάλ, αγαθές, και μικρές. Ένας χρόνος ακόμα που ξεχωρίζει τους πραγματικούς φίλους. Ξέρετε σε τι διαφέρουν οι πραγματικοί φίλοι; Όταν νιώθεις χάλια, ποτέ δεν σου λένε σιγά μωρέ...Αν διάλεγα κάτι που θα ήθελα να μεταφερω από αυτή τη χρονιά στην επόμενη είναι το άραγμα με τον ατσαλένιο μου μπροστά σε επεισόδια Σμάλβιλ... (άντε μωρό και του χρόνου σε ολόδικό σου σπίτι(καλά καλά άσε με μένα να ονειρέυομαι))...οι βραδιές ποιοτικού σινεμά στον Δαναό με το Ρεούδι...και μπανάκι στη Σαλαμίνα με την Αγγελικούλα....και να ανανεώσουμε την από κοινού παρακολούθηση μαθημάτων χορού με την Αναστασία με ατελείωτες ειρωνίες.
'Οσο αναφορά το ερχόμενο έτος, είναι γεμάτο προκλήσεις. Θα χρειαστώ πολλή, πολλή , πολλή υπομονή. Θα χρειαστώ και λίγη τύχη με τις εξεταστικές. Και δύναμη για να αναπεξέλθω στα σχέδια μου. Το ίδιο λοιπόν θα ευχηθώ σε όλους μας...δύναμη !!!!!!!! (και όλα θα γίνουν)
ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ!!!!!!

Λοιπόν, σπάω τη σιωπή λόγω και με αφορμή έναν άντρα που πάντα με προβλημάτιζε.
Όταν τον γνώρισα,με πείραζε, γελούσε όταν ειρωνευόμουν και με έκανε και μένα να ξεκαρδίζομαι. Έφτασε μια εποχή που συνηδειτοποίησα ότι έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον για την περσόνα μου, αλλά τον θεωρούσα τελειώς εξωγήινο για τα γούστα μου. Μέχρι που μια μέρα όταν είχα φτάσει σε κατάσταση απελπισίας, είχα αρκετά αδιεξόδα και κόντευα να γίνω καταθλιπτικό πλασματάκι, με φίλησε. Με χόρεψε. Με αγκάλιασε. Δεν θυμάμαι πολλά πράγματα από κείνο τον καιρό. Μόνο οτι είχα την αίσθηση οτι πετάω κάπου.Άντεξε γκρίνια,απογοήτευση, ανασφάλειες και κόμπλεξ. Ακόμα και τα μελιστάλαχτα ποιηματάκια μου επιμένει να του τα διαβάζω, να φανταστείτε. Και έχει και κάτι μάτια...αχ αυτά τα μάτια. Ένας θεός ξέρει πόσο μου λείπουν τώρα που είναι μακριά. Αλλά δεν έχει σημασία, γιατι όταν θα έρθει εδώ θα ξεχάσω πάλι ότι ήθελα να του πω, απλά θα χαθώ στην αγκαλιά του. Νομίζω οτι αυτά που θέλω να πω τα είπαν καλύτερα στο παρακάτω τραγούδι , που σε τάνγκο ρεμίξ είναι απίστευτο, οπότε και το παραθέτω.

Under the blue sky
It’s just you and I
And I wonder why
I can’t be with
Anyone else but you

Is it something in your eyes
Or your innocent lies
That makes me feel like I’m lost here
I’m wandering around in total disguise

It was extraordinary
And for one too many
I loved you sevdim seni
Sen de sev beni, sev beni

Since you could make me smile
Then you could stop the world for a while
Sometimes you make me cry
Then you give me wings and make me fly

Na na na na na
Na na na na na
Na na na na na

I hope is true
and i'm with you
we both wanna trip
that'll never be true
whatever you do
tell me you feel the same way too...

Since you could make me smile
Then you could stop the world for a while
Sometimes you make me cry
Then you give me wings and make me fly



Αυτά, τα υπόλοιπα τα ξέρεις Φώτη Μου...

Δεν είμαι άγγελος, αλλά και οι άνθρωποι κλαίνε. Έτσι απλά. Για πράγματα απλά. Και με μια αγκαλιά είναι πιο εύκολο.

άντρες και γυναίκες, συμβουλές σε αρχάριες και μη ΛΟΛ

λοιπόν κορίτσια ακούστε δω...ήθελα καιρό να το πιάσω το θέμα της συναισθηματικής νοημοσύνης των αντρών. Θα μου πείτε από που να το πιάσω, γιατί είναι περιορισμένης έκτασης. Πολύ περιορισμένης. Με λίγα λόγια λοιπόν, σύμφωνα με κάποιες έρευνες εξ Αμερικής , οι άντρες δεν μπορούν να λειτουργήσουν το ίδια συναισθηματικά με τις γυναίκες. Η φύση λέει τους έπλασε πιο λογικούς και αποφασιστικούς για να μπορύν να αντιδορύν σε κρίσιμες καταστάσεις και αν προστατεύουν το είδος. Ενώ εμείς είμαστε κυκλοθυμικά όντα, που πρέπει να δενόμαστε συναισθηματικά με τα παιδιά μας και το σοι μας εν γένει για να κρατάμε τη συνοχή στην αγέλη. Άρα, εξάγω εγώ το συμπέρασμα(το οποίο πολλάκις έχει επιβεβαιωθεί σε προσωπικές εμπειρίες) μην τους βασανίζτε τους χριστιανούς με τα συναισθηματικά σας. Ε δεν μπορούν να καταλάβουν οι δόλιοι τι θα πει "αισθάνομαι κάπως", "περνάω παράξενη φάση", "έχω μια μελαγχολία ανεξήγητη". Σύμφωνα με αυτούς αν είσαι στενοχωρημένη έχεις κάποιο σοβαρό λόγο, άρα υπάρχει πρόβλημα, άρα πρέπει να λυθεί λογικά και ώριμα και μετά να γίνεις καλά. Αν κορίτσια σας έχουν πει, "είναι παράλογο αυτό που σου συμβαίνει", "βάλε τη λογική σου και θα το ξεπεράσεις", δεν χρειάζεται να τους λέτε αναίσθητους, δεν φταίνε αυτοί που δεν μπορούν εκ φύσεως να πιάσουν όλες τισ ψυχικές μας διακυμάνσεις. Οπότε την επόμενη φορά όταν έχετε μελαγχολική διάθεση και απλά θέλετε να ακούσετε ένα "όλα καλά θα πάνε,δεν είναι τίποτα", ή ακόμα χειρότερα κανένα " είμαι εγώ εδώ, μην ανησυχείς για τίποτα" ΜΗΝ πάτε σε άντρα. Γι' αυτό υπάρχουν κολλητές. Από τους άντρες θα πάρετε μια λογική λύση για το πρόβλημα τύπου "πήγαινε να κοιμηθείς, θα σου περάσει" στην καλύτερη. Όταν όμως βλέπουν οτι εσύ για κάποιο ανεξιχνίαστο λόγο δεν μπορείς να σοβαρευτείς και να λογικευτείς,τα πάιρνουν. Μπλοκάρει το σύστημα τους. Βρίσκονται μπροστά σε ανήκουστο φαινόμενο.
ΟΛΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΔΕΝ κλαιγόμαστε σε άντρες. Και τα δικά τους τα νέυρα σπάμε και καλύτερα δεν γινόμαστε και τη σχέση μας διαλύουμε. Και δυσυτχώς για όλα αυτά φταίει η μητέρα φύση που μας έπλασε διαφορετικούς. Αλλά γι'αυτό και έχει πλάκα, και νόημα και ουσία όλη η φάση των σχέσεων. Γούτσου

Μου πε σήμερα ο ατσαλένιος μου οτι είναι η παγκόσμια μπλογκ μέρα του περιβάλλοντος. Πρέπει λεει να κάνω σχετικό ποστ αν είμαι άξια να θεωρούμαι μπλόγγερισσα.To θέμα σηκώνει πολλή συζήτηση, θα μπορούσα να παραθέσω θλιβερές εως φρικαλεές φοτογραφίες, θα μπορούσα να βάλω κανα σλόγκαν. Το θέμα δεν είναι όμως να μιλάμε και να μιλάμε και να μιλάμε μόνο. Ούτε να αναστενάζουμε. Ούτε να σοκαριζόμαστε με τη φρίκη που προκαλούμε. Το θέμα έιναι να καταλάβουμε ότι γίναμε ιός, παράσιτα. Οτι διαλύσαμε αυτό που μας τρέφει και μας φροντίζει. Όχι δεν οδέυουμε προς την καταστροφή. Έχουμε φτάσει ήδη. Δεν έχει γυρισμό.Οι καταρρακτώδεις βροχές, η ξαφνική ζέστη και το απότομο κρυο, ο κάυσωνας το καλοκαίρι, τα μοσλυσμένα νερά, όλα αυτά είναι ήδη ΕΔΩ δίπλα μας!Και μας επηρεάζει και θα μας επηρεάζει καθημερινά!Γι'αυτό και γω προσωπικά,και σεις που θα διαβάσετε το ποστ, κάντε μου μια χάρη. Αντί να μιλήσετε για όλα τα θλιβερά γα μια ακόμη φορά, ανακυκλώστε κάτι. Ή κάντε μια διαδρομή λιγότερη με το αμάξι. ¨Η αφήστε τα φώτα, τον υπολογιστή και την τβ ανοιχτά για μια ώρα λιγότερη. Το βραδι που θα πλύνετε τα δόντια , όση ώρα τα βουρτσίζετε κλείστε τη βρύση. Και ας προσέχουμε λίγο παραπάνω την γη μας. Γιατί πολύ φοβάμαι οτι δεν θα μπορέσω να δείξω στα παιδιά μου την εικόνα του μπλογκ μου, γιατί δεν θα έχουν μείνει δάση με πράσινα και οχι καμμένα φύλλα.

Συνεχίζω την φθινοπωρινή ελεγεία...έχω να δηλώσω οτι η σχολή μου μου αρέσει όλο και περισσότερο...σε σημείο που θέλω να κάνω αγκαλίτσες σε καθηγητές. Καλά καλά χιουμοράκι ήταν αυτό , αμέσως να το πάρετε σοβαρά.Αγκαλίτσες κάνω (κυρίως) στον Σούπερμαν, η Μαρουλάνθρωπο,αν λάβω υπ'οψη τις πρόσφατες καλλιτεχνικές(λογοτεχνικές συγκεκριμένα) εκφάνσεις του. Να ναι καλά και ο Πάυλος δηλαδή που κατέβηκε μέχρι εδώ κάτω και καταφέρμαε να μαζευτούμε όλοι μαζί για να γνωρίσουν (αυτοί που δεν τον γνώριζαν εκ των προτέρων) το ζαρτιερόκοσμο. Λοιπόν ε, εγώ είτε σε απολογιμσό ατζέντας θα το ρίξω είτε στις φιλοσοφίες, κάτι ενδιάμεσο δεν μου βγαίνει, λυπάμαι. Συνεχίζοντας την ασυνάρτητη πορεία του ποστ, το να περιμένεις έγω από το μετρό Αιγάλεω στις 7 παρά είκοσι το χάραμα, με ένα κρουασάν σοκολάτα στο χέρι είναι από τα λίγα μειονεκτήματα της σχολής μου.Καλά όχι το κρουασάν προφανώς, όλα τα άλλα. Επίσης, αν ποτέ συναντήσετε κανέναν κομματικό στην ανώτατη εκπάιδευση σας, σας ικετεύω γονατιστή μην αποπειραθείτε να του ζητήσετε οδηγίες σχετικά με το πως να πας κάπου. Αφ'ενός θα προθυμοποιηθεί επιτόπου να σας παει εκέινος/η , και αν κατάφερετε(χλωμό το βλέπω) να τον πείσετε οτι οχι, θα τα καταφέρε μόνοι σας, θα λάβετε οδηγίες του στυλ πας, πας, πας βλέπεις μια αφίσα ΠΚΣ (αμα είναι της ΕΑΑΚ και σας μπερδέψουν τα ρητά τύπου εκμετάλλευση και δικομματισμός, να ψάχνετε στην ακρούλα να εντωπίσετε το σήμα) στρίβεις δεξιά, μετά αριστερά και μετά από ένα ανθοπωλείο(ασχέτως αν είναι λιλιπούτειο και δεν φάινεται) θα το βρεις το κτίριο. Αιντεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε....
Α! Έχουμε και ειδικό κόμμα της σχολής. ΦΑΣΥΑΝΟΣ παρακαλώ...κάτι σαν φιλελεύθερη αριστερή συσπείρωση νοσηλευτικής. Φάτε χώμα...
Αλήθεια, είναι ωραία στη Νοσηλευτική, να πάτε....Μαθαίνεις γιατί το όσχεο του ελέφαντα δεν είναι εσωτερικό όπως των άλλων θηλαστικών και άλλα τέτοια όμορφα...(Αν σας έμεινε απορία για το όσχεο στείλτε μέιλ, δεν λέγονται αυτά στο νετ, είναι για ενηλίκους).Τέσπα, υποθέτω πως επιτέλους κάνω κάτι στη ζωή μου, που ναι μου άρεσέι αρκετά. Και κάτι τελευταίο έτσι για να κλείσω όμορφα. "Η νοσηλευτική έχει να κάνει με την ουσία της ζωής, την ουσία του ανθρώπου..."
Ε.Παπαθανάσογλου, καθηγήτρια

Ηθικό δίδαγμα της ημέρας: με λίγη καλή μουσική κάθεσαι ακόμα και αν γράψεις μπλογκ...

Έχω καιρό να γράψω εδώ για όσα πραγματικά νιώθω, και όχι να ρχίσω πάλι παράθεση γεγονότων...για κάποιο παράξενο λόγο έτσι καταλήγω πάντα με όλα τα ημερολόγια, αρχίζω από αυτά που κρύβω μέσα μου και φτάνω στο να αραδιάζω γεγονότα. Για να δούμε λοιπόν...
1ο συμπέρασμα.... το φθινόπωρο πέφτουν τα φύλλα, αρχίζουν οι βροχές(σε νορμάλ κλίματα όχι τώρα έτσι όπως κατακρεουργήσαμε την οικολογία)και μένα μου φεύγουν οι άντρες(ανεξαρτατήτως οικολογικών καταστροφών). Δεν ξέρω πως τα καταφέρνουν οι άτιμοι. Πέρσι ο Γιώργος πήγε Κρήτη, φέτος ο Φώτης πάει στρατό. Μα καλά βαλτοί είναι; Και λες και συνενοούνται να αποχωρούν σε περίοδο που είμαι ιδιαίτερα ευάλωτη σε καταθλίψεις. Φταίω γω μετά να γράφω ποιήματα; Όχι πείτε μου!Και ξέρετε ποια είναι η μαλακία; Ότι δεν το κάνουν επειδή είναι αναίσθητα γουρούνια, δεν με νοιάζονται και δεν με υπολογίζουν στη ζωή τους(σιωπή Φώτη, μην επεμβαίνεις), αλλά επειδή έτσι έρχονται τα πράγματα. Το φερε η μοίρα που λέμε. Πως είχαμε στισ αρχαίεσ τραγωδίες σύγκρουση ανθρώπου-δυνάμεων που τον υπερβαίνουν, έτσι και γω το παίζω Πηνελόπη-Κλυταιμνήστρα(ναι αυτή που έφαγε τον άντρα της στο τέλος). Σημειωτέων, χαριτολογόντας πάντα τα λεώ μην με πάρετε στα σοβάρα, μην γίνω Μήδεια.
2ο συμπέρασμα...είμαι φοιτήτρια γαμώτη μου, και έχω ένα γκρι χαρτάκι που λέγεται πάσο. Έχω μια συμπαθητική σχολή κοντά στην ιατρική. Έχω το το Πάιδων απέναντι, και έχω γενικά κέφια. Είναι γαμάτο. Ειμαι φοιτήτρια. Το λεω και δεν το πιστεύω. Βέβαια, όλοι οι αγωνισταί-διεκδικηται που σπάνε λίγο κάμια μέρη της ανατομίας μου, αλλά θα τους ξεπεάσω(εκτός και αν κάνουν κατάληψεις, που θα αρχίζω να βρίζω ανεξέλεγκτα και θα ξαναγίνω Μηδεια)
3ο συμπέρασμα...τελικά ότι και αν γίνει εγώ Μήδεια θα γίνω


Υ.Γ Η Μήδεια ήταν η γκόμενα που έσφαξε τα παιδιά της...(καλά στη δικιά μου περίπτωση όχι παιδιά , αλλά νεανίες... )

Ε και? τι είναι 1 μήνας και? αφού περνούσα καλά...ΛΟΛ
Ναι είμαι και πάλι εδώ...ξέρω ξέρω σας έλειψα κλαίγατε μερόνυχτα ενώ εγώ καλοπερνούσα στα νησιά. Ειδικά έκλαιγε η φατσούλα από κάτω που καλοπερνούσε μαζί μου. Γούτσου, έτσι για να ζηλέψετε την Άνδρο που μας φιλοξένησε. Όπου ομολογουμένως βρήκαμε μια πανέμορφη παραλία στην άκρη του κόσμου. Και επίσης χαιρετίσματα στον μπάρμαν που μαε κοιτούσε με απορία για΄τι είχε να δει θαμώνες στο μαγαζί από την Τουρκοκρατία. Δεν θα ξαναενοχλήσουμε μέσα στη βδομάδα φίλε ιδιοκτήτη στο υπόσχομαι. Και εδώ θέλω να στείλω φιλιά και αγκαλιές σε μια όμαδα κρούσης που συναντήσαμε στην Μύκονο. Πελεκάνοι είστε τρέλα, σας αγαπάμε! Επίσης να ομολογήσω οτι το ζωώδες χτύπημα που επικρατούσε δεν με συνεπήρε. Όχι δεν είμαι έγω για Παραντάιζ, έχω πνευματικές αναζητήσεις και ποιητική ψυχή,την οποία ο ντι ντζει με το στρινγκ αγνοούσε επιδεικτικά.
Αλλά η χωρα της Μυκόνου έιναι πανέμορφη, έχει τέλεια δρομάκια, και άπειρη διασκέδαση. Μόνοι να πάτε με κάποιον που ξέρει μην κάνετε το λάθος της αυτόνομης εξερεύνησης που κάναμε μεις.Αφενός γιατί κινδυνεύετε να πέσετε σε "λάθος" μπαράκι αν με πιάνετε(όπου θα βρείτε κυρίες που αποδεικνύονται τελικά μπάσοι άντρες ),αφετέρου γιατί θα τριγυρνάτε άσκοπα και σε λάθος μέρη την λάθος ώρα. Κατά τα άλλα όμως ήταν υπέροχα και είχα μαζί μου τον πιο γλυκό άντρα του κόσμου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Περιμένω τώρα να γυρίσετε και σεις από διακοπές για να τα πούμε. Εν τω μεταξύ, καταφθάνει και η αδελφή μου για τα γενεθλιά μου και θα είμαστε ΣΟΥΠΕΡ ΟΥΑΟΥ ΓΟΥΤΣΟΥ!!!

Και τώρα που σχολιάστηκε πολυπλέυρως το προηγούμενο ποστ, ώρα για καλοκαίιιιρι στη ξεχασμένη μου γωνία του διαδικτύου. Και τι χρειζόμαστε? Λίγη καλή μουσικούλα...(όχι μέταλ αυτή τη φορά ρέα μου...κάτι ηλίθιο και μπιτάτο...σαν να βρίσκομαι στις νεροτσουλήθρες)...το αιρ κοντίσιον μέσα στο φούλ, μια φραπούμπα στο χέρι και ονειρεύομαι νησιά και πισίνες και παραλίες και ξενοδοχεία.
Παρεδωσα σήμερα το μηχανογραφικό μου και αυτό φταίει μάλλον. Είμαι λεύτερο πουλί. Να αράξω δίπλα στη θάλασσα, να με χτυπάει αλύπητα ο ήλιος και να ακούω μουσική(ναι αυτή τη φορά μέταλ γιατί σε ταξιδεύει σε βόρειες χώρες και δροσίζεσαι).
Από περαιτέρω νεα...σήμερα έχω σόου στο καλοκαιρινό πάρτι της σχολής χορού. Ο Φώτης απειλεί οτι θα βγάλει φωτογραφίες. Νομίζω θέλει να τις χρησιμοποιήσει για εκβιασιασμό. Ζητώ από τους κυρίους αναγνώστες να μην υποκύψουν στη δυσφήμιση που μου επιφυλά. Που λέτε θα χορέψω Φλαμένκο(οκ οκ γελάστε σεις,εγώ παω στη γωνία μου). Αααααααααααααααααχ....παώ να συνεχίσω το αραλίκι...κουράστηκα! Καλά να περνάτε όλοι...καλές διακοπές...ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΡΙΙΙΙΙΙΙΙ!

Αερικό είσαι...Παύλος Παυλίδης....Αυτή είναι η μουσική υπόκρουση της νεας μου κατάθεσης ψυχής. Τι να γράψω που δεν το έχουμε μοιραστεί; Άρα λοιπόν πάμε τα βασικά...Τελείωσα το σχολείο επιτέλους. Η χαρά μου θα ήταν τεράστια αν τα αποτελέσματα μου ήταν και λίγο καλύτερα αλλά οκ. Γύρω στα 17.000. Οτι στεναχώρια ήταν να πάθω την έπαθα χτες που το πρωτοείδα. Τώρα πια δεν με ενδιαφέρει. Δεν παει να.....Δεν πάει βέβαια αλλά οκ. Εγώ θα μπορώ να λεω τουλάχιστον οτι το ξαπόστειλα. :Ρ Ελπίζω να πετύχω την νοσηλευτική μου για να τελειώνει αυτή η ψυχοφθόρα υπόθεση.
Από περαιτέρω νεα. Είχα τόσες αγκαλιές αυτές τις μέρες που θα έχω να τις θυμάμαι για πολύ καιρό ακόμα. Ρεούλι μου, έχεις ένα υπέροχο σπίτι, μια υπέροχη μαμά και τις καλύτερες ταινίες του κόσμου. Στελλούκο, σ'αγαπάω πολύ αδελφούλη μου. Και του χρόνου θα έρχομαι Αγγλία να χτυπιέμαι στα gigs σου. Γιώργο και Αγγελική(εσείς πάτε πλεον μαζί :Ρ) είσασταν η πρώτη αγκαλιά μου όταν έβαλα κλάμματα με το 10 στη φυσική(εεε είπαμε έγραψα 18,3 στην έκθεση έτσι για να έχουμε ποικιλία).
Φώτη μου, φώτη μου,φώτη μου....Σου έπεσαν όλα μαζί αυτές τις μέρες. Αλλά τα καταφέρνεις τόσο καλά όσο κανείς. Και τελικά είσαι Σούπερμαν. Ναι κυκλοφορόυν ακόμα τέτοιοι. Αλλά έιναι μεμονομένα δείγματα και κάτω τα χέρια σας από τον δικό μου γιατί θα έχετε να κάνετε με μένα(νεκροζώντανη κόρη βρυκολακίνας με έφεση στη λογοτεχνία ΛΟΛ)
ΑΑΑΑ είχαμε και το φανταστικοαπίθανο μιτινγκόνι....Ρε είμαστε όλοι τρελοί σε αυτό το φόρουμ, γι'αυτό περνάμε τόσο καλά μαζί. Και βέβαια σε λίγο θα φτιάξουν τα στάρμπακς μπαν λιστ με το ονοματά μας. Η μάλλον με τα νικς, γιατί για κάποιο μυστηριο λόγο με αυτά απευθυνόμαστε ο ένας στον άλλον. ΕΕΕΕ εσύυ.....πως σε λένε.....τέσπα Λούνα, Μπέλλα και Ροντ γυρίστε από δω...χεχε
Λοιπόν,πάω να συγυρίσω για΄τι αύτιο γυρνάει η μαμά μου εκ Παρισίων και κάπως πρέπει να την καλοπιάσω πριν δει το 10αρι.

Λοιπόν τι να πω; (Τίιιιιιποτα φωνάζουν οι αναγνώστες από κάτω, μας έπρηξες πια με την αυτοβιογραφία σου!!!)Αλλά δεν πτοούμαι, αντιθέτως, συνεχίζω ακάθεκτη να παραθέτω νεα, εντυπώσεις, γνώμες και να κάνω ατελίωτο διάλογο -μονόλογο που με κατατάσει το δίχως άλλο σε κάποια σπάνια κατηγορία ψυχασθένειας. ΛΟΛ...
Τελείωσαν. Ναι, οι ξέρεις-ποιες. Οι ακατονόμαστες. Η δοκιμασία που δεν εύχομαι σε κανέναν. Το δράμα ενός + χρόνου. Οι Πανε.....όχι , όχι δεν μπορώ να το πω. Μου προκαλεί ρίγος και ανεβαίνει η πίεση. Να δούμε τώρα και τα αποτελέσματα να γελάσουμε. Πάντως θα μπορούσε να είναι χειρότερα. (την αισιοδοξία μου τη διακρίνετε? λολ)
Ξεκίνησε μια νεα φάση στη ζωή μου, καθώς και στη ζωή ορισμένων φίλων μου(ο νοών νοείτο, αλλά πολλοί φίλοι μου πέρασαν σε νεα στάδια τελευταία).Χαίρομαι που τα πράγματα ήρθαν έτσι.Εξ'άλλου όλες οι αλλαγές για καλό είναι.Πάντως για τον εαυτό μου μπορώ να πω οτι άλλαξα πολύ,ξαφνικά συρρικνώθηκε ο μυξοκλαίγομαι-δεν μπορώ-δεν θέλω-δεν ξέρω εαυτός μου,και βγήκε μια νέα, σίγουρη, και αισιόδοξη κοπέλα. Ετούτη η τελευταία έχει πολύ επιτυχία σε ορισμένους. :Ρ
και τώρα είναι καλοκαίρι , θα παω για μπάνιο, θα δω όλους μου τους φίλους,θα χαζέψω ατελέιωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση ταινίες που τόσο μου είχαν λείψει και απλά θα κάααααααααααααααααααααααααααθομαι....πως έγινε αυτό...είχα τόσα πολλά να γράψω νόμιζα και τελικά κατέληξα σε κάτι ηλίθιες κοινοτυπίες... ουφ...φταίει μάλλον που είμαι πολύ χαρούμενη για όλους και όλα...με όλους και με όλα....με κάποιους <3...

Ένας μήνας + χωρίς ποστ. Το ξέρω είμαι απαράδεκτη. Τι να κάνουμε, δίνουμε υποτίθεται. Μεθαύριο. Ναι πλεον δεν είναι κάτι γενικό και αόριστο, αλλά μια ημερομηνία. Αλλά αυτό σημαίνει οτι είναι και το τέλος. Ό,τι και αν φέρει αυτό το τέλος. Έχω κλείσει ένα χρόνο στο μπλογκ. Δεν ξέρω κατά πόσο άλλαξα σε αυτό το διάστημα,πάνως έζησα πολλά πράγματα και χαίρομαι που τα μοιράστηκα(ή έστω κάποια από αυτά).
Και επειδή στα συγγενικά μπλογκ επικρταεί μια ατμόσφαιρα αγάπης, δεν μπορούσα και γω να να σιωπήσω πάνω στο αγαπημένο μου θέμα. έχω πει πάρα πολλές φορές ήδη πόσο σημασία έχει για μένα να αγαπώ και να με αγαπάνε. και σε αυτό μοιάζω τόσο πολύ με τη Ρέα <3
, γιατί θέλω πάντα να μου δείχνουν πόσο με αγαπάνε. Αλλά και νιώθω πολύ όμορφα να βοηθάω τους άλλους, να τους κάνω λιγουλάκι πιο χαρούμενους, όπως τον Στέλιο. Μου αρέσει να μοιράζομαι πολλές στιγμές με τους φίλους μου όπως κάνω με την Αγγελική και τον Γιώργο.Στην ιδεά οτι έχω και την αδελφή μου και τον θείο μου που θα είναι πάντα εκεί και που μεγαλώσαμε στην ίδια οικογένεια, νιώθω πραγματικά ευτυχισμένη. Όταν είμαι κουρασμένη υπάρχει πάντα η αγακαλιά των γονιών μου, που όσο και αν διαφωνούμε ξέρω οτι ποτέ δεν θα με αφήσουν. Και φυσικά αυτή η λίστα δεν τελειώνει εδώ. Υπάρχουν πολλοί πολλοί άνθρωποι ακόμα που με κανουν να αισθάνομαι οτι τούτη η ύπαρξη έχει νόημα.
Υπάρχει όμως και κάποιος ακόμα πολύ ιδιαίτερος. Οτι και να πω δεν θα έχει νόημα και προτιμώ να του τα πω όλα με ένα φιλί από κοντά ,παρά έτσι διαδυκτικακά και απρόσωπα. Απλά ξέρω οτι είναι εκέι, με προσέχει,με κακομαθαίνει και ξέρω οτι απόλο τον κόσμο δίπλα του είμαι ασφαλής. Θα έλεγα πολλά ακόμα αλλά κάποια πράγματα δεν είναι ανάγκη να λέγονται όταν τα ξέρουμε και οι δυο...
Δεν μπορούσα να βρω κάποιο άξιο μονόλογο από ταινία, μονο μια φράση του Σούπερμαν όταν τον ρωτάει η Λόις"Shall we see you around?"
Tης απαντάει λοιπόν "I'm always around"
Αυτό έιναι λοιπόν, να νιώθεις τον άλλον πάντα κάπου δίπλα σου, όπου και αν είναι.

Για να δουμε...καιρό έχω να γράψω....να το φιλοσοφήσω άραγε και δω? Ή να αρχίζω τισ πετυχημένες μου χιουμοριστικές απόπειρες ? Για αρχή λίγα πράγματα από τη μουντή μου καθημερινότητα. Αφ'ενός πέρασαν οι διακοπές του Πασχα...δεν τις αξιοποίησα δεόντως η αλήθεια να λέγεται, αλλά πλέον ποιός νοιάζεται? (Νταξει μην αρχίσετε τα διδακτικά σχόλια, δεν τα έχω φορτώσει στον κόκορα,απλά προσπαθώ στα όρια των δυνατοτήτων μου :Ρ). Σε άλλους τομείς όμως τα πάμε καλύτερα. Η Αγγελικουλινουλίνα μου έγινε 18 χτες, το γιορτάσαμε καταλλήλως πιστεύω. Ορισμένες σκοτεινές προσωπικότητες του υπόκοσμου βέβαια με έσυραν στον στραβό τον δρόμο , μας πότιζαν σφυνάκια και με ενθάρρυναν να δοκιμάσω ναργιλέ, αλλά θα τους το συγχωρέσουμε γιατί κατά βάθος έιναι γλυκύτατα πλάσματα, έχουν γαλαζοπράσινα μάτια και την καλύτερη αγκαλιά του κόσμου.
Ανάμεσα στα άλλα θέματα της επικαιρότητος τίθεται και η συναντήση μου με τη ρέα την προηγούμενη βδομάδα. Ιστορική δε θα μείνει η στιγμή του αποχωρισμού έξω από το μετρό, όπου όι περαστικοί πρέπει να μας πέρασαν για ερασιτέχνες ηθοποιούς, που βγάζουν το ψωμί τους αναβιώνοντας αγαπημένες σκηνές από την όχι και τόσο αγαπήμενη Λάμψη.
έδω θα ήθελα να κάνω και μια εκετενή αναφορά στην σχέση πάθους που έχω με το σύστημα υγείας τούτης της χώρας, αλλά θα κρατηθώ. Απλά ΔΕΝ σας συμβουλευω αν ποτέ ο μη γένειτω παρουσιάσετε κάποιο πρόβλημα να απευθυνθείτε σε κρατικό φορέα υγείας. Το μόνο που θα καταφέρετε έιναι να τρομάξει ο οργανισμός σας από το τρέξιμο που συνεπάγεται και να ενδώσει από μόνος του μια ώρα αρχύτερα. Σας φιλάω στα αναγνωστικά σας μάγουλα.

Αύριο γράφω διαγώνισμα μαθηματικά. Οπότε κάθε λογικός άνυρωπος θα στρωνόταν να διαβάσει. Αλλά εδώ μιλάμε για λογικούς όχι τρελούς και παλαβούς που τους δέρνει η γνωστή κυρία απο Μ. ΧΕΧΕ!
Οι προαναφερθέντες λοιπόν,αντί να ξυπνήσουν στισ 9 που βάλαν ξυπνητήρι, λυπήθηκαν τον εαυτούλι τους και κοιμήθηκαν κάνα δυο ώρες παρπάνω.Οπότε προλάβανε να διαβάσουν τα μισά και αν για το ιδιαίτερο, αλλά ο Θεός είναι μεγάλος, τις λυπήθηκε, και αναβλήθηκε το ιδιαίτερο αφού ούτως ή άλλως γράφω αύριο, με την προυπόθεση να καθήσουν μόνοι τους να προετοιμαστούν πολύ καλα, για να γράψουν κατιτίς. Αυτοί όμως χάρηκαν τόοοοσο πολύ με την απροσδόκητη λύτρωση που τελείωσαν για 3η φορά ένα απο τα αγαπημένα τους βιβλία, διάβασαν για καμια ώρα το μπλόγκ του Λευτέρη ( α ρε Βορρία άρχοντα....), περιπλανήθηκαν στην άπλετη έρημο των 60 τετραγωνικών του σπιτιού τους μη βρίσκοντας απάντηση σε κοσμοιστορικά υπαρξιακά ερωτήματα τύπου "τι θα βάλω το βράδυ", και τώρα κάθησαν να γράψουν μπλογκ. Με κάτι τύψεις απο δω μέχρι την τρίπολη. Όπως λεει και ένας κωλόφαρδος με έφεση στις κληρώσεις αεροπορικών εταιρειών(καλά καλά το βουλώνω γιατί θα μου περικόψει το μερίδιο απο την κωλοφαρδία) ΜΠΡΑΒΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ!.
Και λίγο λυρισμός για να έχουμε.
Χτες καθώς έβρεχε καθόμουν και κοιτούσα έξω απο το παράθυρο την ώρα των μαθηματικών. Και έγραφα για τη βροχή. Και για συνοψίσω όσα είναι γραμμένα σ'εκείνο το χαρτί(δίπλα στα ολκληρώματα), η βροχή είναι πολύ ανθρώπινη. Έτσι ακιβώς. Είναι σαν να αναγνωρίζει ο κόσμος οτι δεν είναι τέλειος, και να μετανοεί κλαίγοντας. Σε παρακαλάει να τον αποδεχτείς. Σου ζητάει συγγνώμη.

Θα σας πω ένα τρομακτικό παραμύθι. Είναι νύχτα. Στο σκοτάδι ακούγεται ένας απόκοσμος θόρυβος. Ένας μουσικός σκοπός φρικιαστικός και μακρόσυρτος. Ύστερα μια κραυγή που εξαπολύει κατάρες. Πετάγομαι, τρέχω προς το φως. Λαμπυρίζει σε μια σκοτεινή γωνία. Στο δρόμο βρίσκω εμπόδια, πλοκάμια τεράτων που μπερδεύονται στα πόδια μου, τοίχους να ξεφυτρώνουν από το πουθενά και βελόνες τα μου τρυπάνε τα πόδια. Και όμως Έφτασα! Την ώρα που αγγίζω το φως αυτό σβήνει. Η μουσική σταματάει, μαζί και οι κατάρες. Βρίσκομαι δτο δωμάτιο μου, είναι νύχτα.

Ποιός μαλάκας της ΤΙΜ σκέφτηκε την φανταστικοαπίθανη ιδεά να μου στείλουν ενημρωτικό μύνημα στις 2 το βράδυ?Γιατί είμαι τόσο μαλάκο που έβαλα εβανέσενς για ήχο σμσ στο κινητό?Τι ήθελε και η μάνα μου και ξύπνησε και άρχισε να βρίζει? Γιατί το δωμάτιο μου έιναι σε κακό χάλι και όταν σηκώνομαι βρίσκω καρέκλες , ρούχα και μικροαντικείμενα στο πάτωμα?Γιατί πήρα κινητό με εξωτερική οθόνη που αναβοσβήνει τα πίξελ της μέσα?
Και όμως όταν σηκώθηκα για να δω το κωλομύνημα έζησα το παραμύθι. είμαι ΕΛΕΟΣ!!!!

Γειά σας!Είμαι η θεά από πάνω(εννοείται αυτή στα δεξιά, η άλλη με το ροζ είναι μια τρελή).
Με λένε Κλεοπάτρα και είμαι η βασίλισσα του Νείλου(άκουσα ειρωνικά σχόλια ή μου φαίνεται;Αποκεφαλισμος!). Λίγα πράγματα για τον εαυτό μου: χυμώδης, με πλούσιες καμπύλες, λάγνο βλέμμα(νομίζω διακρίνεται ξεκάθαρα στη φωτογραφία) και χωρίς αναστολές(κανενός είδους). Είμαι η πιο ερωτιάρα αγελάδα του κόσμου. Αντικειμενικά. Και είμαι μωβ(κίνκι και σέξυ). Και λίγο από τη βιογραφία μου. Γνώρισα τον πρώτο μου έρωτα χάρη στη τρελή(όχι δεν είμαι γκοθού και λεσβία, άντρας ήταν) και είναι ένας από τους λίγους λόγους που την αντέχω.Ένας δίμετρος γαλανομάτης με σοφιστικέ ύφος πλησίασε τη βιτρίνα παρασυρόμενος από την τρελή που φώναζε "μωβ αγελάδα, μωβ αγελάδα". Ο προαναφερθείς με κοίταξε επίμονα και τότε ένιωσα να ηλεκτρίζομαι(μπορεί να έφταιγε και ο ναυλον ελέφαντας από πανω, δεν ξέρω). Και οι προσευχές μου εισακούστηκαν. Μια μέρα ο γαλανομάτης ήρθε στο μαγαζί και με πήρε. Και τότε συνέβη το τρομερό. Περίμενα πως θα είμασταν για πάντα μαζί, θα κοιμόμασταν αγκαλιά στο κρεβάτι του, θα με αποκαταστούσε, θα με ζούλαγε μέρα νύχτα.Ήμουν έτοιμη να γίνω Η μωβ αγελάδα ΤΟΥ. Αλλά ο παλιοδον ζουάν με έχωσε σε μια σακούλα και με πήγε στο αμάξι του. Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι η φάτσα της τρελής που τσιρίζει ενώ ανοίγει την σακούλα. Ο ναι. Με εκεμταλλέυτηκε, με χρησιμοποίησε στεγνα.Γι'αυτόν ήμουν απλά ένα δώρο. Το χειρότερο ήταν που η τρελή κρεμάστηκε από τον λαιμό του και άρχισε να τον φιλάει. Ήταν το τελειωτικό χτύπημα που με έκανε να μισήσω του άντρες για ένα βραχύ χρονικό διάστημα(μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι τησ τρελής). Εκεί γνώρισα τον άντρα της ζωής μου. Τον Ραμσή. Είναι μπεζ μαλλιαρός και κορμάρα. Είναι το λιμάνι μου, η αγάπη μου, ο αρκούδος μου(κυριολεκτικά). Αυτά. Γι'αυτό και ζω με την τρελή. Που δεν είναι και τόοοσο τρελή τελικά για να βγαίνει με τον γαλανομάτη. Που μάλλον απλά δεν του αρέσει το μωβ, προτιμάει πιο τρίβιαλ γκόμενες. Πφφφφ άντρες. Καμία σύγκριση με τους αρκούδους.

αισίως έκλεισα τα 40 ποστ και μπήκα στο 41το....η ύπαρξη μου δεν έχει υποστεί σοβαρές μεταβολές, την τετάρτη παίρνω για πρωτελευταία φορά στη ζωή μου βαθμούς στο σχολείο...ναι ναι του Αγ. Βαλεντίνου τους φώτισε ο θεός να μας δώσουν το τελειωτικό χτύπημα...να μου πείτε τώρα πότε θεωρούσα τον Βαλεντίνο ιδιαίτερη γιορτή?ποτέ!απλά εντάξει είναι και αυτό μια παράδοση...που την εκμεταλλεύονται ποικιλοτρόπως....και από ευκαιρία για εκδήλωση συναισθημάτων έχει καταλήξει επίσημη γιορτή του μπαλονιού-καρδούλας και των κόκκινων εσωρούχων. ΠΦΦΦΦ....(ναι ναι πάουερ πφφφ γκέρλ ο νοών νοείτο)
αφήστε που και η βαθμολογία με νοιάζει ελάχιστα...νιώθω πια κάπως μακριά από την όλη φάση του σχολείου, δεν ανήκω και τόσο πια εκεί. Ναι είμαι αλλού, στην κοσμάρα μου....
αχ πρέπει να απαγορευτεί ο κότσιρας, μου κάνει κακό...δεν είναι τραγούδια αυτά με τρελλαίνουν...άγγιξε με,ζάλισε με, πάρε με ψηλά, φίλησε με, τύλιξε με στα χέρια σου ζεστά...πάω για ύπνο με αυτήν την σκέψη...πόσο γλυκές μπορούν να γίνουν ακόμα και οι πιο απλές κουβέντες ...

Σνιφ, είμαι άρρωστη....δηλαδή δεν είμαι και τελείως χάλια, απλά βρίσκομαι σε μια φάση που κρυώνω, πονάει ο λαιμός μου και το κεφάλι μου και έχω νεύρα, πολλά νεύρα..(ναι καλά το καταλάβατε θέλω κανάκεμα ...)
βασκά γενικά νιώθω μια ευρύτερη ανάγκη να παραπονεθώ, γιατί κουράαααααστηκα...θέλω να τελείωσει επιτέλους αυτή η χρονιά, να πετάξω τα βιβλία μακριά και να κοιμηθώ ατελείωτες ώρες!(και κατά προτίμηση όχι μόνη :Ρ)

πραγματικά δεν ξέρω πια τι θα γράψω και πως, πόσο μάλλον που θα πεάσω και αν θέλω να περάσω εκεί , απλά θέλω να τελειώσει όλο αυτο το τρέξιμο...αφήστε που τωρα τελευταία σκέφτομαι όλο και περσσότερο οτι ίσως έκανα λάθος που δεν πήγα θεωρητική, για να μπω σε καμια σχολή μεταφραστών-διερμηνέων....τέλοσπάντων ό,τι έγινε έγινε...ο καιρός θα δείξει, και ο καθένας θα βρει το δρόμο του(σαν τη γιαγιά μου μιλάω)....

μάλλον το πήρα όλο λάθος από την αρχή,μάλλον έπρεπε να έχω την ωριμότητα να ψάξω και να κάνω τις επιλογές μου,και όχι να στηρίζομαι σε μια πορεία που είχε προδιαγραφεί από γονείς και λοιπό περιβάλλον εδώ και πολλά χρόνια...να μου πείτε αυτός έιναι ο πιο εύκολος δρόμος, γιαυτό και τον ακολουθώ

απαπαπαπα...πολλή απιασιοδοξία έχω δείξει....παω να υποφέρψ αφόρητα από την ίωση σε πρώιμο στάδιο που με βασανίζει :)

Όταν αποφάσισα να κάνω αυτό το ποστ, δεν είχα καθόλου διάθεση...Έφταιγε που ήμουν κουρασμένη, λίγο στεναχωρημένη με τον χαζοχαρακτήρα μου, που έχει την ιδιότητα να στεναχωρεί τους άλλους, ενώ δεν το θέλω....λίγο θυμωμένη με τους άλλους που μερικές φορές με προσγειώνουν και βλέπω απότομα και μια άλλη πλευρά των πραγμάτων, και ξαφνικα αντιλαμβάνομαι οτι ο εγωσιμός μου πρέπει να κάνει πέρα...λίγο μπερδεμένη(ως συνήθως) γενικά με όλα τα παραπάνω...αλλά τελικά κατάλαβα οτι δεν αξίζει να τρελλαίνομαι με το παραμικρό...αρκεί να είμαι αισιόδοξη και να μην φοβάμαι να αλλάξω...
ΑΑΑΑ!!!!Ορίστε κάηκα με το τσαι που πίνω....(η ρώσικη καταγωγή δίνει σημεία ζωής)....ναι ως συνήθως η έμπνευση να πιω τσαι μου ήρθε νυχτιάτικα...και ως συνήθως πάλι έπρεπε να πιω τα τρια τέταρτα της κούπας για να συνειδητοποίησω οτι δεν ανακάτεψα τη ζάχαρη και έχει μείνει στον πάτο...ΜΠΡΑΒΟ ΜΟΥ!!!!(με συνέφερε κάπως το τσαι από την ψυχολογική αναθεώρηση που ζούσα όπως βλέπετε)
λοιπόν, επειδή έχω αρχίσει να παραλογίζομαι εδώ περα, και μάλλον ήρθε η ώρα να πέσω στην αγκαλιά του Μορφέα, λεω να κλείσω εδώ τούτο το αξιομνημόνευτο ποστ....(και αν βγάλετε άκρη, μπορείτε να αρχίσετε να σφυράτε γύφτικα)....βέβαια σε άλλη αγκαλιά θα προτιμούσα να πέσω τώρα...σε μια μεγάλη και ζεστή ....και να δω κατι γαλαζοπράσινα μάτια...ουπς, παρεκτράπηκα....όνειρα μου γλυκά πάντως....

Βαρετοί άνθρωποι...σε τόσα μπλόγκ μπαίνω και κανείς δεν έχει κάνει νεο ποστ. Ουτέ καν ο μαρουλοαδερφός μου, από την πολλή συγκίνηση που με γνώρισε τελικά προφανώς.
Δεν πειράζει εδώ είμαστε για να σπάσω το κατεστημμένο.
Τελευταία ακούω πολύ ραδιόφωνο. Είναι σαν λαχείο. Ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλά το επόμενο τραγούδι, σε ποιόν κόσμο θα σε ταξιδέψουν οι φωνές. Φωνές που έρχονται από το πουθενά και με λίγες νότες και πολύ συναίσθημα(αν αξίζει το κομμάτι) σου διηγούνται ιστορίες. Δυστυχώς η περισσότερη μουσική σήμερα δεν είναι καθόλου τέτοιου είδους. Και δεν εννοώ φυσικά τα χορευτικά κομμάτια και τα μπιτ,γιατί αυτά ευθύς εξαρχής δεν προορίζονται για να κάθεσαι και να τα ακούς σαν τις τέσερις εποχές του βιβάλντι. Μιλάω για την ψευτοτζάζ, ψευτοροκ, και κυρίως την τραγική ποπ, που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Γι'αυτο ακούω ραδιοφώνο, και ιδίως αργά το βράδυ όταν βάζουν παλιά κομμάτια, μπαλάντες, ίσως και κανένα πιο ψαγμένο σύγχρονο.

Έχω όρεξη για σαρκασμό και ειρωνεία. Σε μεγάλες δόσεις. Λες και σας βλέπω όμως τώρα μπροστά μου που διαβάζετε αυτές τις σειρές. Η Ρεα προετοιμάζεται για πολλά γέλια, και έχει ηδη ζωγραφιστεί ένα χαμόγελο στα χείλη της. Ο Στέλιος κοιτάει με απορημένο και ονειροπόλο βλέμμα(ρε τι κάνει ο έρωτας). Ο Μιχάλης έχει σοβαρό ύφος έτοιμο να κρίνει την λογοτεχνική ποιότητα και την ευστοχία του κειμένου. Και συ Φώτη, έχεις σκάσει στα γέλια από την πρώτη κιόλας πρόταση κουνάς με νοήμα το κεφάλι και λες από μέσα σου οτι επιστρέφω στο φυσικό μου περιβάλλον(της ειρωνείας).
Είπαμε ήθελα να σαρκάσω ε? Μπορώ πχ να ανφέρω την ατάκα της ημέρας. Περνώντας με την κολλητή μου δίπλα από το παρκαρισμένο αμάξι ενός καθηγητή μας βλέπουμε στο πίσω κάθισμα ένα παιδικό καθσιματάκι(ξέρετε από αυτά τα ειδικά για το αυτοκίνητο). Οπότε η κοπέλα αναρωτιέται "έχει και μωρό?" και εγώ παίρνω το χαρακτηριστικό σαρκαστικό ύφος και της κάνω " Όχι, για την γυναίκα του το έχει. Είναι μικρόσωμη, βλέπεις."
Επίσης θα ήθελα να ειρωνευτώ λίγο τη μπλογκομανία που ξέσπασε στο φόρουμ μας. Δεν φτάνει που είχαμε την τιμή να απολαύσουμε το εξαιρετικό δημιούργημα του κανονάκη (όσοι δεν το διαβάσατε ακόμα και σας ενδιαφέρει η μελέτη της ψυχολογίας των αστικοποιημένων ψιλογκόθ εφήβων , σας το συνιστώ ανεπυφίλακτα, είναι καλό υλικό για διατριβή ), τώρα έφτιξε και ο άνδρο αυτό το ρημάδι όπου όλοι υποτίθεται οτι πρέπει αν γράφουμε ένα κάτι. Προς το παρόν το μόνο που καταφέράμε έιναι 2-3 σχόλια παραπονεμένων που δεν αξιώθηκαν να ελένξουν το μέιλ τους ώστε να δουν πως τουα έχουμε καλέσει.
Τέλος εμπνευσμένη από το μπλοκίδιο της Φένιας, που μιλάει για σχέσεις, έχω να δηλώσω οτι όλοι είναι άντρες είναι γουρούνια. (Μην το παίρνετε προσωπικά βρε παιδια, σεις είστε γουρουνάκια). Ρέα, πάμε το κλασσικο πφφφφφ.....μπόιζ!!!Γιατί λίγο πολύ όλα τα αρσενικά, παρά τα πολλά τους χαρίσματα(γκουχ,γκουχ) είναι ανίκανα να παρακολουθήσουν τις ψυχικές διακυμάνσεις μιας γυναίκας,πόσο μάλλον να τις καταλάβουν( ε τώρα δεν φταίμε και μεις που έχουμε 1000 διακυμάνσεις το δευτερόλεπτο, να τις πρόλάβετε). Τέλοσπάτνων, δεν βαριέσαι όσο έχουν ζεστά χέρια και σε λένε "τρουφίτσα" τους τα συγχωρείς όλα(όχι καμάρι μου δεν μιλούσα για σένα, μην αγχώνεσαι :ΡΡΡΡΡΡ) . Άντε υγεία. Πολύς διάλογος σε αυτό το ποστ.

Στις πολλές αλλαγές στο μπλόγκ μου θα προσθέσω και την αλλαγή γλώσσας γραφής.
Έτσι για να αποκτά σιγά σιγά ένα πιο φινετσάτο και ρομαντικό στιλ. (σπέσιαλ θένκς στο θειούλη μου(τον πραγματικό ;Ρ)
Τελικά μου αρέσει να δημιουργώ έναν ονειρικό κόμσο γύρω μου και να ζω εκεί. Είμαι φανατσιόπληκτη?ή απλά ονειρεύομαι?μα πως μπορώ ταυτόχρονα να είμαι τοσο ρεαλίστρια, κυνική και με τα΄σεις υπερβολικού αυτοελέγχου? πως μπορεί κάποια που ομολογουμένως αναζητάει μαγεία στο καθετί να είναι τοσο σχολαστική ώρες ώρες?γιατί αναζητάω μαγεία, κακά τα ψέμματα. Δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς τι είναι η μαγεία, αλλά μπορώ να πω πότε συμβαίνει. ένα καλο βιβλίο είναι μαγεία γιατι σε ταξιδεύει. Όπως και η όμορφη μουσική. Ο έρωτας είναι μαγεία γιατί δεν εξηγείται, απλά βιώνεται.
Μπορεί να αναζητώ την μαγεία, απλά για να μην αποδεχτώ την τραγικότητα του κόσμου, πόση δυστυχία υπάρχει σε αυτόν. Μπορεί για να έχω κάπου να ακουμπάω όταν νομίζω οτι όλα θα καταρρέυσουν, για να ελπίζω. Μπορεί πολύ απλά να είμαι χαζορομαντική, και πολύ αθώα. :)

Και κάτι λιγότερο φιλοσοφικό τώρα. Επιστρέφοντας που λέτε στην πραγματικότητα και την αναθεωρήση του περίφημου άρθρου 16, έχω να δηλώσω ένα. Δεν θέλω να ζήσω στην Ελλάδα.Πανέμορφη χώρα, πολιτισμός κλπ, αλλά εδώ ούτε να σπουδάσω ολοκληρώμενα μπορώ όυτε να βγάλω το ψωμί μου. Γιατί αμα είναι αν έχουμε αντιπολίτευση που υπερψηφεί τέτοια νομοσχέδια για να δούμε λεει πόσο άσχημα θα είναι και τι σκατά έιναι η κυβέρνηση και να νιώσουμε τη διαφορά, εγώ ευχαριστώ δεν θα πάρω. Και άμα βλέπω 10 εκπροσώπους κομμάτων έξω απο το σχολείο, να σε τραβάνε απο δω και απο κει και αν σε προτρέπουν για αγώνα, αηδιάζω. Και δεν θέλω να ασχολούμαι. Ας μείνω καλύτερα στον ονειρόκοσμό μου, με τα παραμύθια, τις ιστορίες και τις ανασφάλειες μου. Ας προσπαθήσω να ομορφύνω τον κόσμο πρώτα για αυτούς που αγαπώ και μετά βλεπουμε.

Pame gia neo post? pame!
den ksero an ta blog exoun loksiga, an eixan pantos to diko mou tha eixe hdh pnigei avth th stigmh, afou ligo noritera eixe erthei sto epikentro mias entonhs sizithshs pou eixa me enan neo kai pisto(:P) anagnosth... o opoios kai me epeise meta apo kapoia propatheia na mhn krivomai piso apo to daktilo mou kai na kano me th zoh mou(kai me to blog mou) oti mou goustarei....en to metkasi o en logo anagnosths einai athlios!diavase tosous mhnes post kai den eixe na kanei oute ena sxolio...pragma gia to opoio plhrose me th somatikh tou akeraiothta( o nai opos katalavate ton dagosa)...so agaphte k.Fwth kanoniste na exete sxolia apo do kai pera, allios ....
den ginetai thelo na filofhso tora(kollhsa apo orismenous...) kai na analiso ti mou prosfere to 2006, kai ti thelo apo to 2007....otan me rothsan ti mou emeine apo th xronia pou efige apanthsa "ta xamogela ton filon mou"....kai pragmatika htan mia xronia poli gemath apo tous filous mou, alla kai genika apo diaforous anthropous...to etos ton dhmosion sxeseon ena pragma!htan enas xronos pou me allakse poli, kai me mperdepse poli perissotero....pote den perimena omos oti tha antimetopiza etsi thn 3h likeiou...distixos h evtixos den thn palevo, an kai prospatho apegnosmena...
tora gia na doume ti perimeno apo to 2007....evelpisto na simmazepso ta miala mou kai na peraso kapou aksioprepos(esto mia viologia, katitis vre aderfe...)
avto kirios, kathso epishs kai na kseperaso thn efhveia mou, na appalxto apo kapoia elatommatakia, na stenaxorhso oso to ligotero ginetai osous agapo( e kai avtoi to idio ennoeitai)
kai telospanton na peraso mia yay kai woohoo xronia...ante kalh xronia....se olous mas